Дыямент кахання

Ноч дыяменты кідае на неба,
Будуць у цемры таемна свяціць.
Каб не ўзнікла ўукрасці патрэба,
Пільна на варце Месяц стаіць.

На Млечным Шляху Чараўнік праплывае,
А чорныя хмары – яго караблі.
Ен камень каштоўны ў зорак шукае.
Няма яго, мусіць, на нашай Зямлі.

Вядзьмак яго любую плакаць прымусіў,
Святлом дыяментаў яе счараваў.
“Не любіць! Забыўся!” – нягоднік ей хлусіў
І знічкай да Ночы падманам паслаў.

Каханы дзяўчыну стагоддзі гукае,
У кожны каменьчык з надзеяй глядзіць.
“Не тая!” – з адчаем у цемру кідае,
І коціцца зорка, па небу ляціць.

Жаданне хутчэй я свае загадаю,
Бо скора патухне брыльянтавы свет!
Няхай Чараўнік той усе ж адшукае
Кахання няшчаснага свой дыямент.

<20.10.2008>

_____________
Мировая история