СУПЯРЭЧНАСЦЬ

Не хачу болей Вас кахаць,
Не магу і не буду болей.
Толькі б сілы набраць сказаць,
Што кахаю я Вас міжволі.

Вашы вусны - палын і мёд,
Не ўтрымаць мне сваю абарону.
Вашы рукі - агонь і лёд,
Як мне вырвацца з іх палону?

Вашы вочы, бы два віры,
Закружылі мяне, паглынулі.
Так бушуе вясна ў двары -
Асцярогі мы ўсе мінулі.

На два сэрцы адзін магніт,
I такі, што не адарвацца.
Навальніца ў душы грыміць:
Плакаць хочацца і смяяцца.

Першы гром быў даўным-даўно,
Што цяпер - я не разумею.
Пачуццё? Ды адкуль яно?
Я змагацца з такім не ўмею.

Не хачу болей Вас кахаць,
Не магу і не буду болей!
Толькі як мне усё ж сказаць:
Шчасцю - досыць, каханню - даволі?