Последние комментарии
- Не так хорошо с
9 лет 23 недели назад - Кто даёт - не
9 лет 23 недели назад - Кто взобрался
9 лет 24 недели назад - Cпасибо за
9 лет 25 недель назад - Мой с каждым
9 лет 43 недели назад - Новые поводы
9 лет 43 недели назад - МАЛАЙЧЫНА!
9 лет 47 недель назад - Весна-ленивица
9 лет 49 недель назад - Опять
9 лет 49 недель назад - Весна уже
9 лет 50 недель назад
Произведения пользователя Косенкова Ирина
МАЕ МЕСЦА СВЯТОЕ
вс., 08/02/2015 - 12:57 — Косенкова ИринаБачу дзедаву хату,
Сад, дзе вішняў багата,
Дзе ад яблыкаў дрэвы
Гнуцца аж да зямлі.
Ім прыйшла пакланіцца,
У цішы памаліцца
За ўпакой сваіх родных,
Што жылі-тут-былі.
Заглянула ў акенца -
Моцна стукае сэрца:
Бы пачула бабулю,
Як люляе-пяе,
Нахіліўшыся нізка
Над маёю калыскай.
Я, на жаль, забываю
Рысы твару яе.
Ля шурпатай далоні,
Ля сівенькае скроні
I пры голасе любым
Суцішэння хачу.
Мне тут лёгка-журботна
У куточку пяшчотным,
Тут я сэрца і душу
Ад сумненняў гаю.
I заўжды са мной тое
Мае месца святое —
Забыццём не заслоніць,
Не зняверыць зіма.
Наталі мяне сілай
Любы кут сэрцу мілы
Дай надзею і веру,
Што жыву недарма.
- Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы получить возможность отправлять комментарии
ШАЛ КАХАННЯ
вс., 08/02/2015 - 12:53 — Косенкова ИринаУсхваляваная вершамі
Сяргея Ясеніна
Скучаравіць дрэвы вецер на узлеску,
Пацалуе сонца ломкую пралеску.
Я з табой да рання ў ночы заблукаю,
Як пайду дахаты нават не згадаю.
Ўжо не аглянуся крочу незваротна -
Абдымай, каханы, і цалуй пяшчотна.
Быць хачу шчаслівай і кахаць бязмежна,
Няхай неспатольнасць перакрэсліць межы.
- Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы получить возможность отправлять комментарии
- Читать далее
ГАРЭЗА ВЯСНА
вс., 08/02/2015 - 12:50 — Косенкова ИринаХуліганіць, смяецца, чаруе
Прыгажуня-гарэза вясна.
А ці ўспомніць пра дзеўчынку тую,
Што калісьці чаромхай цвіла?
Ці з пралескамі сукню падорыць
I, адкрыўшы кахання сакрэт,
Ей рассыпле міглівыя зоры,
Як люстэркі таемных планет?
Распляце яе цяжкія косы
Стужкі белыя кіне у траву.
Стушыць жар яе ў чыстыя росы
I аздобіць вянком галаву.
Раскідае па твары рыжынкі,
Намалюе ружовы усход.
Вытра першага смутку слязінкі,
Зноў пакліча у свой карагод.
Калаўродзіць, смяецца, чаруе
Хуліганка-гарэза вясна.
А ці ўспомніць пра дзеўчынку тую,
Што калісьці чаромхай цвіла?
- Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы получить возможность отправлять комментарии
САЛАЎІНАЯ ПЕСНЯ
вс., 08/02/2015 - 12:48 — Косенкова ИринаШто робіць пошчак салаўіны
3 маімі думкамі,душой!
Ён апантаны, пераліўны
Ляціць прызыўна над Зямлёй.
Артыст вясны іскрыста-зорны,
Спявак, маэстра і паэт
Самазабыўна,непаўторна
Ён зачароўвае сусвет.
У гэтай песні абяцанне
Кахаць аддана, назаўжды,
3 надзеяй першага спаткання
Ў святле чароўнае звязды.
Пачуццяў вір,надрыў сардэчны,
Мне ўжо дыхания не стае -
Тут замірае нават вечнасць
Імгненні сцішыўшы свае.
- Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы получить возможность отправлять комментарии
СУПЯРЭЧНАСЦЬ
вс., 08/02/2015 - 12:46 — Косенкова ИринаНе хачу болей Вас кахаць,
Не магу і не буду болей.
Толькі б сілы набраць сказаць,
Што кахаю я Вас міжволі.
Вашы вусны - палын і мёд,
Не ўтрымаць мне сваю абарону.
Вашы рукі - агонь і лёд,
Як мне вырвацца з іх палону?
Вашы вочы, бы два віры,
Закружылі мяне, паглынулі.
Так бушуе вясна ў двары -
Асцярогі мы ўсе мінулі.
На два сэрцы адзін магніт,
I такі, што не адарвацца.
Навальніца ў душы грыміць:
Плакаць хочацца і смяяцца.
Першы гром быў даўным-даўно,
Што цяпер - я не разумею.
Пачуццё? Ды адкуль яно?
Я змагацца з такім не ўмею.
Не хачу болей Вас кахаць,
Не магу і не буду болей!
Толькі як мне усё ж сказаць:
Шчасцю - досыць, каханню - даволі?
- Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы получить возможность отправлять комментарии
ВЯРБА I ДЗЯЎЧЫНА
вс., 08/02/2015 - 12:42 — Косенкова ИринаПа матывах народных песень
Захісталася ад ветру
Кучаравая вярба.
Пакахаў, ды не мяне ты -
Ў сэцы цяжкая журба.
Ну якая у тым прычына,
Што каханы не са мной?
I вярба, нібы дзяўчына,
Стаіць, плача над вадой.
Апусціла свае плечы
I ад холаду дрыжыць.
У маркоце гэтай вечна
Будзе слёзы свае ліць.
Клён прыгожы і высокі
Ноччу ліпу абнімаў.
У таемных чарах ночы
Пра каханне ей шаптаў.
У вярбы такая ж доля
Мусіць як і у мяне -
Бо каханне, як няволя,
Запалоніла яе.
Я прашу адвольны вецер -
Забяры нашу журбу
Расцяруш яе па свеце
Будзь ласкавы! Я прашу!
- Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы получить возможность отправлять комментарии